Jairam Ramesh, 'Asya'nın Işığı'nın önemini nasıl özetliyor?
Politikacı Ramesh, yeni kitabında Edwin Arnold'un Buda'nın hayatı hakkındaki etkili kitabının derin ve derinden sürükleyici bir biyografisini sunuyor.
Buda ne öğretti: Shakyamuni Buddha'nın 18. yüzyıldan kalma bir Thangka tablosu (Kaynak: wikimedia commons) Jairam Ramesh, Hint siyaseti, politikacılar ve uluslararası ilişkiler üzerine kitapların tanınmış bir yazarıdır. Asya'nın Işığı, tematik olarak önceki yazılarından önemli ölçüde sapsa da, Ramesh'in arşiv araştırmalarına olan damgasını taşıyan anlayışını ve hikaye anlatımı konusundaki hevesini koruyor. Bu sefer anlattığı hikaye bir kişi veya olayla ilgili değil, 19. yüzyıl İngiliz çok dilli Edwin Arnold'un (1834-1904) The Light of Asia or The Great Renunciation (Mahabhinishkramana) Varlık başlıklı büyüleyici bir kitabının küresel yaşamıyla ilgili. Gautama'nın Yaşamı ve Öğretisi: Hindistan Prensi ve Budizm'in Kurucusu. Ramesh'in son yayını, bu son derece etkili kitabın bir biyografisidir.
Temmuz 1879'da yayınlanan Arnold'un Buda'nın hayatına dair anlatımı, boş mısralarla yazılmış epik bir şiirdir, yani düzenli ölçülü fakat kafiyesiz mısralarla yazılmış şiirdir. Buda'nın yaşamının çeşitli aşamalarını karmaşık bir şekilde birbirine örüyor - onun anlayışı, babasının sarayındaki dünyevi deneyimleri, onu ailevi bağlardan ve saray yaşamının lükslerinden vazgeçmesine neden olan dört manzara, Mara'nın ormanda meditasyon yaparken yarattığı şehvetli cazibeler , Bodhi ağacının altında aydınlanmaya ulaşması, Dört Yüce Gerçek ve Sekiz Katlı Yol hakkındaki öğretileri ve yaşamının son olarak sona ermesi - Arnold'un biyografisi, Hintli ve yabancı entelektüeller, Nobel ödüllüler ve hem Mahatma da dahil olmak üzere politikacılar arasında hızla popüler oldu. Gandhi ve Winston Churchill hayranları arasında. Birkaç Hint ve Avrupa diline çevrildi, tiyatrolarda gösterildi ve filmlere çekildi. Arnold'un çalışmasına aşina olmayanlar için, JR Osgood & Co. tarafından Boston'da yayınlanan ve çevrimiçi olarak ücretsiz olarak sunulan güzel resimli 1885 baskısını tavsiye ederim.
Asya'nın Işığı: Buda'yı Tanımlayan Şiir Jairam Ramesh, Penguin Random House, 448 sayfa; 799 rupi Ramesh'in amacı, Buda'nın biyografisini analiz etmek veya Arnold'un boş dizelerinin edebi değerini keşfetmek değildir. Görevi daha çok Arnold ve Asya'nın Işığı'nın tarihi ve çeşitli karışıklıkları hakkında bizi aydınlatmak. Sonuç, kendisini Hindistan'ı, Hint halklarını ve en ünlü eserini seven biri olarak adlandıran bir adamın yanı sıra, ikisinin dünya çapında çok sayıda tanınmış kişi ve en önemlilerinden biri üzerindeki etkisi hakkında büyüleyici bir çalışmadır. Budist hac yerleri. Ramesh'in kitabı keyifli bir okuma, son derece eğitici ve araştırma ve araştırma çalışması açısından son derece etkileyici.
Ramesh'in Asya'nın Işığı kitabı dört bölüme ayrılmıştır. İlk bölüm, Edwin Arnold'un 1879'dan önceki yaşamının üç aşamasını kapsar; ikincisi, Arnold ve The Light of Asia'nın, ikisi dünyayı dolaşırken iç içe geçmiş öyküsüdür; üçüncüsü, Arnold'un ölümünden sonra Asya'nın Işığı'nın öbür dünyasıyla ilgilenir; ve kısa son bölüm, Arnold'un Lallesvari adında bir Keşmir azizi ve prensesinin bir mısrasını tercümesinin ve Arnold'un torunlarının keşfinin, onların Hint alt kıtasıyla olan bağlantılarının ve farklı dinleri benimsemiş olmalarının ilginç vakalarını anlatıyor. Ramesh'in kitabı, Asya'nın Işığı'nın kalıcı cazibesinin ve Ramesh'e göre zamanının bir adamı olan ve geç Viktorya toplumuna sıkı sıkıya bağlı olan yazarının olağanüstü yaşamının ve katkılarının altını çizdiği Son Bir Söz ile bitiyor. tam bir İngiliz emperyalist ama diğer kültürlere, özellikle Hindistan'a ve sürekli değişen yaşamının sonlarına doğru Japonlara da derinden aşık.
Oxford Üniversitesi'nde klasikler öğrencisi olan Arnold'un Hindistan'a olan aşkı, 1857'nin sonlarında Poona Koleji'nin (şimdi Deccan Koleji) müdürlüğünü kabul etmesiyle başladı. Poona'da iki yıl kaldığı süre boyunca, Arnold Sanskritçe öğrendi, Hintçe metinleri çevirmeye başladı ve kadınların eğitimi de dahil olmak üzere eğitim ve okuryazarlık davasını savundu. Poona'daki görevinden sonra, yazar, gazeteci ve şair olarak Londra'da on buçuk yıldan fazla bir süre (1860-76) geçirdi. Bu süre zarfında Hitopadesa'nın bir çevirisini yayınladı ve Lord Dalhousie'nin Hindistan'daki saltanatı hakkında iki ciltlik bir çalışma yazdı. 1875'in sonlarında, Gitagovinda'nın yorumu The Indian Songs of Songs olarak çıktı. Ramesh, ikinci yayınla Arnold'un İngiltere ve Hindistan'da da bir isim yaptığını belirtiyor. Gerçekten de, iki yıl sonra, Kraliçe Victoria ona prestijli Hindistan Yıldızı Nişanı'nı verdi.
Asya'nın Işığı'nın yayınlanması, Arnold'u Hindistan ve Hint dinlerinin önde gelen bilginlerinden biri olarak sağlam bir şekilde kurdu. Ramesh, yazarına getirdiği şöhretin ötesinde bu çalışmanın önemini canlandırıcı ayrıntılarla özetliyor. Bunu, şiirin Hindistan'daki ve yurtdışındaki çeşitli kişi ve kuruluşlar üzerindeki etkisini, 21. yüzyıla kadar yayınlanan çok sayıda çeviriyi ve modern Budizm tarih yazımında önemli bir yer tutmasının nedenini göstererek yapar. İkincisi ile ilgili olarak, Ramesh, Arnold ve Asya'nın Işığı'nın Teosofi Cemiyeti üyeleri, özellikle kitabı Budizm için diğer kurumlardan daha fazlasını yaptığı için öven Albay Henry Steel Olcott ve oynadığı Anagarika Dharmapala üzerindeki etkisini açıklıyor. Bodh Gaya'daki Mahabodhi Tapınağı üzerinde Budist iddialarının öne sürülmesinde önemli bir rol, o zamanlar bir grup Shaivite'nin kontrolü altındaydı. Arnold, Ramesh'in gösterdiği gibi, Tapınağın Budist kontrolü altında bir Budist bölgesi olarak korunmasını savunmakla derinden ilgilendi.
Ramesh tarafından sağlanan ayrıntılar göz önüne alındığında, ek malzeme istek listesi kısadır. Ramesh, Olcott'un Asya'nın Işığı'nın Asya'daki Budist canlanma hareketlerindeki önemi hakkındaki yorumunu, Mahabodhi Tapınağı meselesinin ötesine geçerek daha detaylı inceleyebilirdi. Arnold'un kitabının başlığında Asya teriminin kullanımını açıklama ihtiyacı da aynı derecede önemlidir. Bu önemlidir, çünkü Ramesh'in Mahabodhi Tapınağı bağlamında tartıştığı figürlerden biri, Asya'nın Bir olduğunu ünlü bir şekilde yazan ve pan-Asyaizm fikrini popülerleştirmede etkili olan Okakura Kakuzo'dur. Okakura, Asya'nın Işığı'ndan, özellikle de şairin Budizmi Asya'nın büyük inancı olarak tanımladığı ve Buda'nın ruhani egemenliğinin tüm Doğu Yarımadası'nda Çin, Japonya, Tibet ve Orta Asya'ya kadar uzandığını iddia ettiği Arnold'un Önsözünden etkilendi mi? , Sibirya ve hatta İsveç Laponyası? 19. yüzyılın sonları, Hindistan, Japonya ve Çin'de bir Asyalı bilincin ortaya çıkması için kritik bir dönemdi. Asya'nın Işığı onu tetiklemeye yardımcı oldu mu?
Tansen Sen, Küresel Asya Merkezi'nin direktörü ve New York Üniversitesi, Şanghay'da Tarih profesörüdür.
Arkadaşlarınla Paylaş:
